010: Pomocna dłoń.

Z dedykacją dla Maddy
(Dziękuje ci za takie motywacje, Kocham cie!)

"Życie jest piękne tylko
 trzeba brać odpowiednie leki"

    

    Mocno do siebie przytulam chłopaka i płaczę. Przytaknął, zgodził się, pomoże mi. Jezu, ale co z naszym wczorajszym pocałunkiem. Całkiem zapomniałam. Oderwałam się nagle od niego. Spojrzałam ze smutkiem w jego zmartwione oczy a on wytarł kciukiem jedną spływającą łzę. 

      - Musisz mi pomóc...- Szczepcie powtarzając słowa. Tak bardzo mi zależy na spotkaniu się z mamą.- Patrz, moja mama... Żyje.- Pokazuje mu okładkę gazety a ten przez chwilę się chwieje. Wygląda dziwnie. Jest trochę zdziwiony ale też zmieszany. O co chodzi?- Coś się stało?

      - Ale jak to możliwe...- Chwieje mu się głos. 

      - Musimy ją odnaleźć i muszę z nią pogadać.- Spojrzałam na chłopaka. Proszę zgódź się... On chwilę myślał a ja chciałam już odejść gdy poczułam jego dłoń na moim łokciu. Odwróciłam się. 

      - Pomogę ci, tylko skąd będziesz wiedzieć gdzie ona mieszka?- Pyta.Skoro ona żyje to mój tata musi wiedzieć. Muszę do niego zadzwonić.
      - Mój tata pewnie kłamał i on wszystko wie. Skoro nie mogłam iść na pogrzeb mamy musiał o tym wiedzieć. To logiczne.-Uśmiechnęłam się do niego.- A i bardzo cię przepraszam za wczoraj... Zapomnijmy o tym.- Chłopak lekko się uśmiechnął i zaczął mnie prowadzić do domu. Przez całą dalszą drogę omawialiśmy plan. Chłopak zawiezie mnie i będzie mi towarzyszył. Nie wiem co będę jej mówić, ale na pewno nie będzie to przyjemna rozmowa.
    Łapie chłopaka za rękę i prowadzę go do mojego domu. Musimy omówić cały plan. Musimy dowiedzieć się gdzie ona mieszka. Oszołomiony chłopak idzie za mną i masuje moją rękę co mi pomaga. Gdy jesteśmy w środku mojego pokoju szukam danych o Anabell Castillo. Przeszukałam każda stronę oraz Napisałam do faceta który brał udział w wywiadzie a bardziej to go przeprowadzał. Leżałam na łóżku i czekałam na odpowiedź. Łzy ciągnęły mi się do oczu. Jak ona mogła mi to zrobic? Dlaczego mnie zostawiła. León kładzie się koło mnie i również patrzy się na mój biały sufit. Przepiękny co nie?
      - Masz pewność że to jest twoją mama? Może to jakaś pomyłka.- Wyjękuje i patrzy się na mnie.
      - Tak León wiem że to ona.- Mówię lekko i spokojnie. Przytulam się do chłopaka. Czuje się w jego ramionach bezpieczna i taka bezbronna. Wiem że zawsze mogę na niego liczyć i że zawsze może być oparciem dla mnie.
      - Może ja będę zmykał co aniołku?
      - Zostań ze mną na noc, proszę.- Spojrzałam na niego a on tylko się uśmiechnął. Pocałował moje czoło i po chwili odpłynęłam na umięśnionym torsie chłopaka który również po chwili zasnął.

    Rano przez rozsunięte rolety przebijało się słońce. Lekko opatulało nasze twarze. Chłopak przewrócił się na drugi bok a ja postanowiłam się umyć i przebrać. Angie została na noc u taty Leóna dzięki bogu.
    Po umyciu się i przebraniu poszłam zrobić śniadanie. Lecz w kuchni zastałam Leóna robiącego kanapki. Nadal rozmyślam o mamie to co mi zrobiła. Zapłaci za to i to bardzo. Nie będę jej mimo wszystko  współczuć. Niech ma za swoje. Niech dowie się co to cierpienie.
    Złapałam po tableta leżącego na blacie i zobaczyła mejla od faceta który przeprowadzał wywiad z moją mamą.

Nadawca: The New
Adresat: Violetta Castillo
Temat: Anabell
Data: 31.01.2016 godz. 08:06

Witaj Violetto.
Gdyż nie mogę podawać danych twojej mamy raz zrobię wyjątek. Pogodzić się chcecie!? To wspaniale a tu podaje adres...

    Szczęśliwa wskoczyłam na Verdasa i objęłam go najmocniej jak umiałam. W końcu będę mogła się odegrać na mojej mamie która potrzebowałam całe życie a ona mnie tak po prostu zostawiła. Już nie mogę się doczekać aż pokaże jej jaka jestem silna i jak będę mogła jej dorównać. Tak bardzo mi jej brakowało a ona nas wystawiła.
      - To kiedy jedziemy? - Pyta León.- Pojedzmy moim autem i musimy się streszczać bo nie mamy dużo czasu. Półtorej tygodnia ferii.- Dodaje zajadając kanapkę.
      - Jutro jedziemy od samego rana.-  Powiedziałam a on zakrztusił się kanapką.
      - Jutro!?
      - Tak, a masz już jakieś plany? Jak tak to pojadę pociągiem.
      - Nie, ale w takim razie muszę przygotować  samochód.- Odpowiedział i poszedł do przed pokoju.- Violu ja idę jutro o 07:00 będę pod twoim domem a ja już lecę. Trzymaj się i jeszcze się dziś zdzwonimy.- Całuje mnie w policzek a ja mu pomachałam na pożegnanie.
    Wyciągnęłam większą torbę i chowam coś na przebranie bo Rio Gallegos jest na samym południu Argentyny pewnie będziemy spać w aucie. Wkładam jakąś kamizelkę oraz bluzkę i luźną sukienkę. Patrzę która godzina i podchodzę do okna i widzę tam Leóna czyszczącego samochód. Uśmiechnęłam się sama do siebie i oglądałam chłopaka sprzątającego swoją fure. Po chwili mój telefon zadzwonił na wyświetlaczu było napisane "Vanessa" moja kuzynka której za bardzo nie lubie.
    V: Halo?
    Va: Cześć Vivi! Jesteś sławna jak widzę ten León to twój chłopak? W końcu nie jesteś sama? Spotkamy się razem. Przyjedz do RG.
    V: Cześć, tak León to mój chłopak nie martw się tak o mnie. A Ty masz chłopaka? Tak akurat jadę do RG możemy się chętnie spotkać.
    Va: To wspaniale, mam chłopaka Daniela.
   Za drzwi uchylił się ktoś - León.
    V: Aaa to dobrze ale ja muszę kończyć bo León przyszedł i wiesz.
    Va: Dobrze że nie jesteś już dziewicą, papa!
    Powiała i się rozłączyłam. Ta kobieta mnie wkurwia pożądanie. Chłopak podszedł bliżej. Oby nie słyszał tego...
    - Czyli jesteśmy razem?- Przerywa mi myśli chłopak. Jezu on to słyszał. Lekko się spiełam i nie wiedziałam co powiedzieć. Wyjęczałam coś pod nosem. Co ja narobiłam.- Mi to pasuje nie denerwuj się.- Podchodzi do mnie i zaczyna się lekko śmiać.
      - Wiesz moja kuzynka...
      - Rozumiem cie spokojnie wiem jak to czasem jest.- Obejmuje mnie ramieniem. - Ale nie po to przyszedłem chciałem zapytać czy jesteś gotowa? Gadałem z Angie i moim tatą czy sami możemy  jechać, zgodzili się.- Pisnęłam i mocno go do siebie przytuliłam.
      - Czy to nie dziwne że pozwalają nam jechać samym a mamy po 16 lat?- Spojrzałam na chłopaka. W tym momencie czuje się jak 20-sto latka.
      - Mój tata ma do mnie zaufanie w końcu nie dawno zdałem prawko więc mogę robić co chce.- Śmiejemy się oboje. - Dobra aniołku ja ide, o 7 zbiórka pod twoim domem. Muszę przetestować nową  nawigację. - Żegna się i  wychodzi. Co on ma z tym aniołkiem? Nadal patrzę na drzwi i chyba chciałabym żeby sobie nigdzie nie szedł lecz po chwili drzwi się otwierają a w nich stanęła wściekła Lu.
      - Czemu nic mi nie powiedziałaś że ona żyje?!- Krzyczy Lu i pokazuje czasopismo. Lekko się śmieje i podchodzę do przyjaciółki.
      - Luśka ja się też dowiedziałam dopiero wczoraj. Jutro do niej jadę pogadać lekko przykro.
      - Jak to jedziesz? Z kim!? Czym ?! -  Wypytuje.
      - Z Leónem jego samochodem na południe Argentyny.
      - Dlaczego ostatnio się tak od siebie oddaliłyśmy?! Czy Verdas jest już ważniejszy!? V ja się martwię nie ma Cię ciągle przy nas jak kiedyś nawet się nie pożegnałaś z Katie! Czy León który był przez tydzień w twojej podstawówce jest lepszy od przyjaciółek które znasz 8 lat!?- Krzyczy łamiącym się głosem Ludmiła.
      - Lusia to nie tak. Ostatnio się zaprzyjaźniliśmy i ...
      - i nie masz już czasu dla nas?- Przerwała mi.
      - Proszę Cię nie rób mi tego.- Zaczynam lekko łkać. Nie chcę się z nią kłócić. Jest dla mnie najważniejsza. Zawsze będzie i nikt jej nie zastąpił jesteśmy best sister forever nikt i nic tego nie zmieni ale teraz dużo się zmieniło i ona musi to zrozumieć.
      - Kocham cię, ale ostatnio mnie olewasz totalnie.  Przepraszam.
      - To ja Przepraszam obiecuje że wszystko ci opowiem ale teraz nie mam czasu.- Odparłam zrezygnowana.

***

    Chowam ostatnią potrzebną rzecz to bagażnika gdy nagle na moje ramie ktoś kładzie rękę. Obracam się i widzę tam Fede. 

      - Stary to ty jesteś pedałem? - Zaśmialiśmy się oboje.

      - Sam wiesz że podoba mi się przyjaciółka twojej przyjaciółki. Wybierasz się gdzieś?- Pyta wskazując na bagażnik który przed chwilą zamknąłem. 

      - A V dowiedziała się że jej mama żyje jadę razem z nią ją odnaleźć.

      - Ty dla Vi zrobisz chyba wszystko!

      - Nawet i więcej.- Mowie ciszej. Violetta to trudny charakter kobiety mimo wszystko bardzo... ją lubie.

      - Kochasz ją.- Odpowiada krótko Włoch. Słyszał kurwa.

      - I co z tego jak ona sama mi wyjaśniła że my to tylko przyjaciele nic więcej.

      - A masz dowody?

      - Wczoraj się pocałowaliśmy.- Chłopak zaniemógł.

      - Całowaliście się?! - Krzyknął.

      - Cicho bądź mieszka naprzeciwko mnie.- Wskazuje na okno Violetty.

      - Ale tak w usta?!

      - Zamknij się! Tak, normalnie w usta. Pierwszy raz się tak wspaniale całowałem. Jej usta są jak chmurka wypełnioną najsłodszą czekoladą która rozpływa się...

      - Od kiedy Ty jesteś taki romantyczny?- Zaśmiał się oraz przerwał mi przyjaciel. - Rozkochałeś sie w Vi musisz jej to powiedzieć bo długo tak nie pociągniesz.

      - Ale ona nie chce. Nie chcę się narzucać ani niszczyć tego co zbudowaliśmy.

      - Facet bądź mężczyzna. Kobiety pragną takiego jak Ty myślisz że V nie? Gadala tylko o tobie. Przez ostatnie parę lat tylko o tobie. Obiecała se że Cię odnajdzie to wtedy podziękuje i przeprosi z całego serca.

      - Ale nie gadała o związku. A jak tam z Lu? Udało ci się coś?- Zmieniam szybko temat. Violetta jest wspaniałą , utalentowaną i kochaną dziewczyną ale nie wart jestem jej uczuć. 

      - Słabnę na jej widok. Nie wiem jak ją poderwać.

      - Powiedz to co czujesz. Masz dobra okazję bo właśnie wychodzi z domu V. Leć do niej.- Wskazuje na dziewczynę.

      - Dzięki stary i pamiętaj zastanów się co do V.- Poleciał do przyjaciółki Violetty i po chwili się zaczęli całować. Dlaczego aż tak szybko i dlaczego mu idzie tak dobrze? Spojrzałem w okno Violetty i lekko się uśmiechnąłem do niego. Bardzo ją kocham i zrobię wszystko żeby zawsze była szczęśliwa i żeby już nikt nigdy jej nie zranił.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Rozdział  jest wyjątkowo krótki ale wydaje mi się że nawet okej. Wszystkie wątki są więc okej. Ostatni wątek z perspektywy Leóna oczywiście mi się usunął i  musiałam pisać drugi raz. Wściekłam się jak nigdy XD Po paru godzinach dopiero się ogarnęłam XD Więc jak już wiadomo León coś do niej czuje. I V jedzie odnaleźć mamę! OH tak León zawsze pomoże! Jeżeli są błędy to Przepraszam starałam się poprawić wszystkie. Pisanie na tablecie jest trudne. Dobrze że dostałam nowego laptopa wcześniej o miesiąc ( Jeszcze nie przyszedł bo siedzę w górach oh wyprzedzam rzeczywistość.) Koniec ferii czy to nie załamujące? Płakać mi się chce na myśl szkoły. 
Dobra kochani kocham was i od dziś wracam do mojego szantażu xd

Kocham was 

Wasza Rosee

Kolejny rozdział?

10 komentarzy bez spamu 

i zajętych miejsc.